پزشکی

قرص خواب

"قرص های خواب آور" به یک اصطلاح عمومی اطلاق می شود که برای توصیف داروهای نسخه ای و بدون نسخه (OTC) استفاده

می شود. این داروها برای کمک به افرادی که مشکل در خوابیدن دارند و یا خواب خود به تنهایی هستند استفاده می شود. قرص

های خواب آور  هستند ، به این معنی که آنها خواب را تقویت می کنند و یا آن را طولانی می کنند. آنها همچنین گاهی

اوقات آرام بخش نامیده می شوند که در عین حال به معنای واقعی کلمه "آرام بخش" است و بیشتر می توانند به "توانایی ایجاد

خواب آلودگی" اشاره کنند.

برخی از انواع مختلف قرص خواب چیست؟

 قرصهای خواب زیادی وجود دارد. پزشک معالج خود را براساس علت و مدت زمانی که در خواب 

مشکل دارید ، و همچنین نوع خاصی از بی خوابی که تجربه کرده اید ، به شما پیشنهاد می کند که احساس کند بهترین کار را 

برای شما انجام می دهد. پزشک همچنین شرایط سلامتی دیگری که ممکن است داشته باشید یا داروهایی که مصرف می کنید 

را نیز در نظر خواهد گرفت. قرصهای خواب آور که معمولاً استفاده می شود شامل موارد زیر است:

• زولپیدم
• فلورازپام هیدروکلراید
•  (تریازولام)
• لونستا (اسزوپلون)
•  
•  (استازولام)
• (تمازپام)
• (دوکسپین)
• زالپلون
• (ترازودون)

قرص های بدون نسخه (از جمله آنتی هیستامین ها ، ملاتونین ، فرمولاسیون گیاهی و سایر موارد)

قرص خواب چیست؟

"قرص های خواب آور" به یک اصطلاح عمومی اطلاق می شود که برای توصیف داروهای نسخه ای و بدون نسخه (OTC) استفاده

می شود. این داروها برای کمک به افرادی که مشکل در خوابیدن دارند و یا خواب خود به تنهایی هستند استفاده می شود. قرص

های خواب آور  هستند ، به این معنی که آنها خواب را تقویت می کنند و یا آن را طولانی می کنند. آنها همچنین گاهی

اوقات آرام بخش نامیده می شوند که در عین حال به معنای واقعی کلمه "آرام بخش" است و بیشتر می توانند به "توانایی ایجاد

خواب آلودگی" اشاره کنند.

رایج ترین قرص های خواب آور یا داروهای خواب آور در کلاسهای داروهای موسوم به بنزودیازپین ها یا آگونیست های گیرنده

بنزودیازپین است. قرصهای خواب آور در صورت استفاده بیش از حد یا سوءاستفاده می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند.

اگر احساس می کنید به قرص های خواب نیاز دارید ، ابتدا باید با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود مشورت کنید.

چه کسی باید از قرص های خواب استفاده کند؟

ارائه دهنده خدمات درمانی شما با تلاش برای تعیین عوامل مؤثر و طول بی خوابی ، مشاوره شما را شروع می کند. او در ابتدا

ممکن است روشهای غیر دارویی را برای مقابله با بی خوابی پیشنهاد دهد . از طرف دیگر ، اگر این روشها مؤثر نباشند یا در رابطه

با این تکنیکها باشند ، او ممکن است تشخیص دهد که شما می توانید از استفاده از قرص های خواب استفاده کنید. این ممکن

است در شرایطی اتفاق بیفتد که بی خوابی شما به شدت بر سلامتی و فعالیت های روزمره شما تأثیر منفی بگذارد.

پزشک شما را با کمترین میزان ممکن شروع می کند. او همچنین سعی خواهد کرد تا شما را در کمترین زمان ممکن در این قرص

ها نگه دارد. همچنین به شما توصیه می شود که در ترکیب با قرص ها سعی کنید تکنیک های آرامش و سایر عادات خواب سالم

را امتحان کنید.

عوارض جانبی احتمالی قرص خواب چیست؟

قرص های خواب آور می توانند عوارض جانبی بسیار جدی داشته باشند ، به همین دلیل همیشه باید با تأیید ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از آنها استفاده شود. این عوارض جانبی هم با تجویز و هم قرص های بدون نسخه می توانند اتفاق بیفتند.

عوارض جانبی احتمالی شامل موارد زیر است:

•  خواب آلود بودن برای رانندگی
•  خواب آلود برای رفتن به سر کار
• با برخی از قرص های خواب آور با نسخه ، انجام فعالیت های بالقوه خطرناک مانند غذا خوردن ، پیاده روی ، ترک خانه ، رابطه جنسی ، برقراری تماس تلفنی ، انجام مکالمات یا رانندگی در حالی که شما کاملاً بیدار نیستید. حتی ممکن است شما در خواب خود از این فعالیتها آگاه نباشید
• واکنش آلرژیک (آنافیلاکسی)
• تورم صورت (آنژیوادم)

عوارض جانبی ممکن است در افرادی که مشروبات الکلی ، افراد مسن و افراد مبتلا به آپنه خواب بنوشند ، بدتر شود ، زیرا ممکن

است هنگام استفاده از قرصهای خواب خاص ، تنفس آنها مختل شود.

آیا اشکالات دیگری درمورد قرص های خواب وجود دارد؟
در صورت استفاده طولانی مدت ، فرد ممکن است به قرصهای خواب معتاد یا وابسته باشد. این استفاده بیش از حد می تواند

عواقب سلامتی طولانی مدت داشته باشد ، از جمله:

• مشکلات حافظه
• اختلالات روانی و رفتاری
• مشکلات یادگیری

هنگام قطع قرص ، علائم بی خوابی را فراتر از سطح پایه خود قرار دهید
اگر فکر می کنید که به قرص های خواب خود معتاد هستید ، باید به دنبال مراقبت فوری باشید.

درمان بی خوابی در دوران بارداری

بیشتر خانم ها در حین بارداری نوعی اختلال خواب را تجربه می کنند و برای تعداد قابل توجهی از خانم ها اختلال خواب ممکن

است بسیار شدید باشد. دلایل مختلف زیادی برای ایجاد اختلال در خواب در دوران بارداری وجود دارد و انتخاب مداخله مناسب به

تشخیص دقیق مشکل متکی است.

برخی از اختلالات خواب مانند سندرم پای بی قرار و آپنه خواب در دوران بارداری شایع تر است و ممکن است باعث اختلال در خواب

شدید شود.

در حالی که برخی راهکارها ممکن است به بهبود کیفیت خواب کمک کند ، برخی از زنان ممکن است به نوعی مداخله دارویی نیاز

داشته باشند. اگرچه(زولپیدم) و سایر داروهای آرام بخش-خواب آور از جمله Lunesta (eszopiclone) و Sonata (زالپلون) معمولاً

برای خانم های دارای اختلال خواب تجویز می شوند ، اما داده های مربوط به ایمنی تولید مثل آنها محدود است و به طور کلی

سعی می کنیم از مصرف آنها در دوران بارداری خودداری کنیم. .

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ، مانند آمی تری پتیلین یا نورتریپتیلین ، ممکن است انتخاب بهتری برای زنان مبتلا به اختلال

خواب باشد و با افزایش خطر ناهنجاری مادرزادی همراه نبوده است. بنزودیازپین ها ، از جمله آتیوان (لورازپام) و کلونوپین (کلونازپام)

نیز ممکن است مفید باشند. در مورد استفاده از بنزودیازپین ها در دوران بارداری اختلاف نظر وجود دارد. اگرچه گزارش های اولیه

حاکی از افزایش خطر شکاف لب و شکاف کام است ، اما گزارش های اخیر ارتباطی بین قرار گرفتن در معرض بنزودیازپین ها و خطر

شکاف لب و کام نشان نمی دهد. جمع آوری داده ها نشان می دهد که این خطر - در صورت وجود - 0.7٪ تخمین زده می شود.

خطر ایجاد ناهنجاری در سه ماهه اول هنگام تشکیل لب و کام محدود می شود. بنزودیازپین ها که بعداً در دوران بارداری مورد

استفاده قرار می گیرند ، این خطر ابتلا به مواد مخدر را ندارند.

اختلال خواب نیز ممکن است نشانه افسردگی یا اختلال اضطراب باشد ، بنابراین غربالگری برای این مشکلات مهم است. بسیاری

از زنان مبتلا به افسردگی یا اضطراب در خوابیدن مشکل دارند یا زود بیدار می شوند و قادر به بازگشت به خواب نیستند. درمان

اختلال اساسی ممکن است کیفیت خواب را بهبود بخشد. (اطلاعات بیشتر در مورد درمان افسردگی و اضطراب در دوران بارداری

می توانید در اینجا بیابید.) به طور معمول از داروهای ضد افسردگی از جمله فلوکستین (پروزا) و داروهای قدیمی تر سه چرخه ای

(از جمله نورتریپتیلین و آمی تریپتیلین) در این تنظیم استفاده می شود.

بی خوابی و کمبود خواب در بارداری با اکثر زنانی که اختلال خواب در دوران بارداری را گزارش می دهند بسیار متداول است. با

پیشرفت بارداری ، بی خوابی و کمبود خواب نیز شیوع بیشتری دارد که احتمالاً مربوط به علائم جسمی مرتبط با بارداری یا ناراحتی

است. شواهد بیشتری وجود دارد که نشان می دهد این مشکلات خواب ممکن است با پیامدهای نامطلوب مادر و جنین مانند

علائم افسردگی ، افزایش درد هنگام زایمان ، بیشتر سزارین ها ، زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد همراه باشد. درمان بی

خوابی همچنان چالش برانگیز است زیرا برخی از داروهای متداول خواب آور مانند بنزودیازپین ها و آگونیست های گیرنده بنزودیازپین

هیپنوتیزم ممکن است با پیامدهای نامطلوب نوزادی همراه باشد. درمان های غیر دارویی مانند درمان رفتاری شناختی در دسترس

است اما داده های بارداری اغلب فاقد آن هستند.

برای خانمهایی که باردار هستند یا ممکن است باردار باشند یا به تازگی زایمان کرده اند ، در محیط کار خطرات بسیار خاصی وجود

دارد. همه این خطرات قابل پیشگیری هستند و مقررات مشخصی برای محافظت از مادران جدید و انتظار وجود دارد. متأسفانه ،

بسیاری از کارفرمایان یا نمی دانند باید چه کاری انجام دهند یا مسئولیت های قانونی خود را نادیده می گیرند.

بارداری می تواند به اندازه کافی استرس زا برای هر زن باشد بدون اینکه از نگرانی در مورد خطرات ناشی از کار خود نیز برخوردار

باشد به همین دلیل است که هر محل کار باید روشهای روشنی را انجام دهد تا اطمینان حاصل شود که هرگونه خطرات برای

مادران جدید یا انتظار به درستی کنترل می شود و زنان احساس کنید که هرگونه نگرانی که به آنها رسیده است به درستی

برطرف شده است.

چگونه می توانم در دوران بارداری با بی خوابی خود مقابله یا درمان کنم؟

• موقعیت های جدید خواب را امتحان کنید.
• با استفاده از حمام گرم یا دریافت یک ماساژ خوب ، خود را برای زمان خواب آماده کنید.
• اتاق خود را برای یک اتاق خواب راحت تنظیم کنید. سعی کنید ترموستات خود را در دمای راحت تغییر دهید و برخی از صداهای آرامش بخش یا طبیعی را پخش کنید که می تواند به خواب رفتن شما کمک کند.
• تکنیک های آرامش را امتحان کنید ، مانند مواردی که ممکن است در کلاس زایمان آموخته باشید.
• اگر هنوز نمی توانید بخوابید ، ممکن است فکر کنید که از خواب بلند شوید. می توانید کتاب خواندن ، خوردن یک میان وعده کوچک یا نوشیدن شیر گرم را امتحان کنید.
• به طور مرتب در طول روز ورزش کنید.
• اگر در طول روز فرصت خوابیدن دارید ، باید آن را مصرف کنید. با این وجود ، خوابهای طولانی ممکن است در برنامه خواب شما در شب اختلال ایجاد کند.

در صورت ادامه بی خوابی با ارائه دهنده خدمات درمانی خود صحبت کنید. ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است در صورت لزوم دارو تجویز کند.

روانشناس کودک

شاید از خود پرسیده باشید ، یک روانشناس کودک چیست؟ شرح شغل روانشناس کودک بر ارزیابی کودکانی که دچار مشکلات عاطفی هستند و تهیه یک برنامه درمانی متمرکز شده است. روانشناس کودک که ریشه در مشاوره و نظریه های روانشناختی دارد ، متخصص در زمینه چگونگی کمک به کودکان در مدیریت افسردگی ، بیماری های روانی و چالش های رشد است. هنگامی که کودک در معرض یک تراژدی شدید قرار دارد ، یا دچار فشارهای شدید استرس می شود ، یک روانشناس کودک یک پاسخ دهنده ماهر است.شما باید برای حل این مشکلات به کلینیک روانشناسی کودک باید مراجعه کنید.

توضیحات شغلی برای یک روانشناس کودک شامل ارزیابی کودک برای تعیین مشکل ، تدوین استراتژی درمانی و ملاقات با کودک در یک شرایط درمانی است. علاوه بر کار با کودکان ، کار روانشناس کودک شامل آموزش ، راهنمایی و پشتیبانی از خانواده ها نیز می شود. یک روانشناس کودک به طور جداگانه و به صورت گروهی با والدین کار می کند تا به والدین راهکارهای پیشگیری از رفتارهای فعال را آموزش دهد.

 آمادگی تحصیلی برای روانشناس کودک شامل مدرک کارشناسی و دکترا در روانشناسی به همراه تجربه قابل توجهی است. هر ایالت نیاز به صدور گواهینامه متنوع دارد ، اما صدور گواهینامه ملی برای روانشناسان و مشاوران مدرسه نیز در دسترس است. 

یکی از مهمترین جنبه های روانشناس کودک ، تشخیص وضعیت یا مسئله ای است که بر روحیه عاطفی کودک تأثیر می گذارد. هنگامی که یک کودک برای معالجه به روانشناس کودک ارجاع می شود ، مرتبه اول تجارت ارزیابی اولیه بیمار است. انواع ابزارهای آزمایش برای تعیین نیازهای وضعیت بالقوه کودک استفاده می شود.

روانشناس کودک با ملاقات با کودک و مکالمه ، رابطه برقرار می کند. مهمترین نقش یک روانشناس کودک دیدار با کودک در سطح اوست. این ممکن است شامل نقش آفرینی ، نقاشی عکس ، یا استفاده از اسباب بازی ها باشد. ارتباط با کودک از طریق استفاده از بازی روشی مؤثر برای اعتماد به نفس و کمک به کودک است که احساس راحتی در باز شدن داشته باشد. غالباً ، روانشناس کودک به عنوان ارزیابی هایی از روانشناس مدرسه یا مشاور دریافت می کند که نشان از لزوم ارزیابی بیشتر دارد. به همین ترتیب ، یک پزشک ممکن است یک کودک را برای معالجه ارجاع دهد. آزمایش های استاندارد دیگری برای تعیین شرایطی مانند اختلالات یادگیری ، ضعف تعامل اجتماعی یا مسائل عاطفی ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. سایر شرایطی که با آزمایش روانشناسی تخصصی اندازه گیری می شود شامل هوش ، حافظه ، طول توجه ، شرایط رفتاری و پیشرفت تحصیلی است. شرایط رایج شامل اختلال كمبود توجه ، اختلال بیش فعالی ، افسردگی یا نقص اجتماعی است.

اغلب اوقات ، پیش از قرار ملاقات ، والدین یا سرپرستان به آنها پرسشنامه ای برای پر کردن داده می شوند. این اطلاعات مهمی را شامل می شود که رفتار روزمره و نقاط قوت و ضعف کودک را مشاهده می کند. بعضی اوقات ، برای ارزیابی مسائل پزشکی از جمله مولتیپل اسکلروز ، اختلالات تشنج ، ضربه مغزی یا سندرم اختلال شناختی که ممکن است بر رفتار و عملکرد شناختی تأثیر گذارد ، ارزیابی های عصبی روانی به کودک داده می شود. اگر علت پزشکی مشخص شود ، یک روانشناس کودک برای ایجاد یک برنامه درمانی با یک پزشک یا تیم پزشکان همکاری می کند. یک ارزیابی روانشناختی معمولی ممکن است چهار تا هفت ساعت طول بکشد. بسته به نیاز و سن کودک ممکن است در چندین جلسه انجام شود. ارزیابی و ارزیابی اولیه ، روانشناس کودک را در مورد شرایط احتمالی که باید برطرف شود آگاه می کند. گام بعدی تهیه استراتژی مداخله درمانی است.

مداخلات و رویکردهای درمانی

یک جنبه مهم توصیف شغل روانشناس کودک مداخله در مواردی است که یک مسئله عاطفی یا رفتاری مانع فعالیت روزانه کودک می شود. مداخله ای که اغلب به عنوان درمانی گفته می شود ، به کودکان کمک می کند تا مقابله ، برقراری ارتباط و ابراز عاطفی را بیاموزند. هنگامی که کودک افسرده است یا به نوعی دچار تروما شده است ، هدف اصلی بازگرداندن عادی و تقویت عزت نفس است. موارد مشترکی که کودکانی که به دنبال درمان با آن روبرو هستند عبارتند از: طلاق ، سوءاستفاده ، بیماری روانی ، فوت یک فرد محبوب یا قرار گرفتن در معرض اعتیاد به مواد. علائمی که معمولاً مداخله یا درمان را تضمین می کند عبارتند از: رفتار وسواسی ، انزوا اجتماعی ، عملکرد تحصیلی کاهش یافته ضعیف ، اضطراب ، عصبانیت ، اختلالات خواب ، پرخاشگری یا بی اختیاری.

بخشی از شرح شغل روانشناس کودک ، تشخیص کودک و تعیین رویکرد مناسب در مورد درمان است. به عنوان مثال ، اگر كودك در بحث درباره ی یک واقعه آسیب زا مشكل داشته باشد ، یك روانشناس كودك ممكن است یك كلمات بازی را انجام دهد كه به کودک كمك می كند احساسات شخصیتی ساختگی را كه در یك واقعه مشابه گذر كرده ، توصیف كند. قدم بعدی این است که کودک را ترغیب کنیم در مورد چگونگی احساسات خود مشابه یا متفاوت از شخصیت های نمایشنامه صحبت کند. این به کودک کمک می کند تا احساس راحتی بیشتری داشته باشد و وضعیت را عادی کند.

به همین ترتیب ، یک روانشناس کودک می تواند برای تشویق کودک به انجام احساسات خود ، یک بازی از شخصیتهای مختلف بازی کند. یک روانشناس کودک کاملاً از لزوم تهیه مکانیسم های مقابله برای کودکانی که دچار سرخوردگی یا نگرانی می شوند آگاه است. به عنوان مثال ، دمیدن حباب کودک را ترغیب می کند تا احساسات منفی خود را از بین ببرد. هنر فرصتی را فراهم می کند که کودک بتواند از خلاقیت و با یک پروژه دستی که ویژگی های مثبت کودک را نشان می دهد استفاده کند. بخش مهمی از کار روانشناس کودک ارائه پشتیبانی و اطلاعات برای والدین کودک آسیب دیده است. غالباً این امر باعث اطمینان بخشیدن به والدین در مورد فواید درمانی و کمک به آنها در درک چگونگی شریک درمانی در ارائه پشتیبانی برای کمک به کودک می شود. در حالی که ممکن است مداخله و درمان برای والدین ترسناک به نظر برسد ، یک روانشناس کودک به والدین کمک می کند تا درک کنند که طبیعی است کودک دارای فراز و نشیب های عاطفی باشد و این درمانی یک قدم مثبت و سالم است. والدینی که با رویکرد درمانی درگیر هستند می توانند از راهکارهای مشابه در خانه استفاده کنند ، تا بتوانند درمان را تقویت کنند